وکیل دادگستری و تشریح عقد رهن
وکیل دادگستری و تشریح عقد رهن
یکی از عقود رایجی که مردم در زندگی روزمره خود، بسیار با آن سروکار دارند، عقد رهن است. اگر بخواهیم به زبان ساده «رهن» را تعریف کنیم، عقدی است که به موجب آن مدیون مالی را به عنوان وثیقه به داین می‌دهد. در واقع، مال مدیون وثیقه طلب داین خواهد بود. عقد مزبور احکام متعددی دارد که در قانون مدنی به طور کامل به آنها پرداخته شده است. در مطلب «وکیل دادگستری و تشریح عقد رهن» به بررسی و تبیین مقررات و احکام قانون مدنی در ارتباط با عقد رهن به زبان ساده می‌پردازیم.
وکیل دادگستری و تشریح عقد رهن در قانون مدنی
بر اساس ماده 771 قانون مدنی عقد رهن، عقدی است که به موجب آن بدهکار (مدیون)، مالی را به عنوان وثیقه طلب به طلبکار (داین) می‌پردازد.
مطابق ماده مزبور در عقد رهن، فرد رهن دهنده (بدهکار) را راهن و فرد رهن گیرنده (طلبکار) را مرتهن می‌گویند.
وکیل دادگستری و ویژگی‌های عقد رهن
عقد رهن نیز مانند سایر عقود معین برشمرده در قانون مدنی، ویژگی‌هایی دارد که در ادامه به بررسی و تشریح هریک از این ویژگی‌ها می‌پردازیم:
عقدی عینی است
بر اساس مقررات قانون مدنی، عقدی عینی محسوب می‌شود که قبض شرط صحت آن باشد. به عبارت دیگر، برای این که عقد رهن به طور کامل و صحیح بین طرفین منعقد گردد، لازم است که مدیون (راهن) مال مورد رهن را به داین (مرتهن) یا شخص ثالثی که بین طرفین تعیین می‌گردد، تحویل دهد. در غیر این صورت، عقد رهن بین طرفین واقع نمی‌شود.
البته لازم به ذکر است که بر اساس مفاد ماده 772 قانون مدنی، استمرار قبض شرط صحت رهن نیست. بلکه صرف قبض کفایت می‌کند. بدین معنا که اگر برای مثال خانه‌ای را به عنوان رهن دین خود به دیگری قرار می‌دهیم. صرف ارائه سند به وی کفایت می‌کند و نیازی نیست که حتماً ملک از ید مالک خارج گردد.
